Nura zbyraiet’sia na nainudnishi litni kanikuly u sviti — do babusi, yaka zhyve u hlushyni daleko za mistom i yaku vona ledve znaie. Divchynka volie lishytysia vdoma, khai navit mama ta vitchym pratsiuvatymut’ tsilymy dniamy, bo i tak ne maie druziv i zvykla buty na samoti. Ta lito vraz perestaie buty nudnym, koly vona zustrichaie Abbasa — khloptsia iz naizelenishymy ochyma, v yakykh skhovana hirka taiemnytsia. I lysh babusia mozhe dopomohty yii rozghadaty…