Shcho robyty sestram, iakym tak lehko zahubytysia u vlasnykh dumkakh i bazhanniakh u velykomu misti? Vse nache y dobre, ale khochet'sia postavyty zhyttia na pauzu, khocha b do veresnia, ta povernutysia u mistse svoho dytynstva. Zapleteni stiny staroho budynku vidhorodzhuiut' vid us'oho svitu z yoho bezlichchiu pytan', a babusia Teia nichoho ne zapytuie, zate zavzhdy poruch.

Ale lito chas ne spyniaie: na porozi budynku z’iavliaiut'sia liudy z kolyshn'oho, teperishn'oho i maybutn'oho zhyttia. Vsi u ts'omu domi — i sami sestry, i babusia, i indiys'ka kuzyna, i rozhublena mama, i navit' rudyy kit bez imeni — na porozi zmin. Lito ide, rostut' harbuzy na eksport, rozmovy ne stykhaiut', a problemy i rishennia bizhat' navvyperedky.