Zhyttya Dzhona nazavzhdy zminylosya pislya toho, yak vin zablukav i potrapyv u malenʹke zatyshne kafe «Chomu vy tut?». Cholovik proviv tam usyu nich i polyshyv tse mistse z novym pohlyadom na sens buttya zahalom i na svoye zhyttya zokrema. Dzhon duzhe zdyvuvavsya, koly desyatʹma rokamy piznishe znovu opynyvsya v tsʹomu kafe. Ot tilʹky tsʹoho razu v menyu buly try novi zapytannya. I vidpovisty na nykh uzhe mala Dzhessika — vypadkova vidviduvachka, yaka vtratyla zhyttyevyy oriyentyr. Chas, provedenyy u kafe, nadykhaye Dzhona i Dzhessiku zahlybytysʹ u sebe, zvirytysʹ zi svoyimy tsinnostyamy y zhyty spravzhnim ta nasychenym zhyttyam. Podiyi, opysani v tsiy knyzhtsi, povertayutʹ chytachiv u te mistse, de zavzhdy ye smachna yizha i de stavlyatʹ zapytannya, yaki sponukayutʹ zamyslytysya pro nayvazhlyvishe. Tozh ulashtovuytesya zruchnishe y nasolodzhuytesya povernennyam do kafe na krayu svitu.